ഞാൻ എന്നും കണ്ണടയായിരുന്നു ...
ഞാൻ എന്ന കണ്ണടയും ,
നീയെന്ന കണ്ണാടിയും,
എങ്ങനെ ഇണങ്ങുന്നെന്നറിഞ്ഞുകൂടാ..
കട്ടി ഗ്ലാസിന്റെ ഇട്ടാവട്ടത്തിലൂടെയേ ,
ഞാനെന്നും ലോകത്തെ നോക്കിയുള്ളൂ-
നിന്നെയും.
പക്ഷെ,
നീയെന്നും, എന്നെ മുഴുവാനായാലിംഗനം
ചെയ്ത് , എനിക്ക് നേരെ
നീട്ടുകയായിരുന്നു .
ഒരു ചില്ലിന്റെ സാമ്യമേ നമ്മൾ
തമ്മിലുള്ളൂ ...
നിന്നിലേക്ക് ചൂഴ്ന്നിറങ്ങാൻ
ഞാനെന്റെ കണ്ണട അടുപ്പിച്ചു വച്ചു ,
അകത്തി നോക്കി ,
ചിലപ്പോൾ , ചില്ലിനു മുകളിലൂടെ
വെറും കണ്ണിട്ടു നോക്കി...
മൂക്കിൽ ചാരിവച്ച് തലകുമ്പിട്ടു നോക്കി...
എന്നിട്ടും നിന്നെ മുഴുവനായറിയാൻ ...?
"ഹാ ! എന്റെ ശ്രമം വിഫലമായി."
അപ്പോഴും നീ, എന്നിലെ
ഭാവമാറ്റങ്ങൾ എനിക്ക് നേരെ
പ്രതിബിംബിച്ചു ...
എന്നിലൂടെ ഋതുക്കൾ മാറുന്നത്
ഞാൻ കണ്ടത് നിന്നിലൂടെയാണ് ...
എന്നിട്ടും, നിന്നെ മുഴുവനായറിയാൻ
എനിക്കായില്ല...
എന്റെ കണ്ണടചില്ല് ,
ദിനന്തോറും എന്നിലേക്കമർന്നപ്പോൾ ,
എന്നെ മുഴുവനായി വിഴുങ്ങാൻ മാത്രം,
നീ നിന്റെ ചില്ലിട്ട വായ് പൊളിക്കുകയായിരുന്നു.
ഒരുനാൾ,
കട്ടികണ്ണട ഊരിവച്ചപ്പോൾ ,
എന്റെ ലോകവും വിശാലമായി -നീയും.
ഇപ്പോൾ നമുക്ക് മുൻപിൽ വിശാലമായ നിന്റെ ചില്ലുമാത്രം.
പക്ഷെ,
ഇപ്പോഴെന്തോ നീ നിന്റെ ക്യാൻവാസ് അടക്കിപിടിക്കുന്നു.
ഞാൻ നിന്നിലേക്കൊതുങ്ങാത്തപോലെ.
ഒരുപക്ഷെ ,ഞാൻ തടിച്ചതാകും..
നിന്നിലേക്കൊതുങ്ങാൻ ഞാൻ
പട്ടിണി കിടന്നു...
എന്നിട്ടും,
ഞാൻ നിന്റെ ക്യാൻവാസിനപ്പുറത്തായി...
ഒടുവിലെന്റെ കണ്ണിമകളും നിന്റെ ചില്ലിൽ ഒതുങ്ങിയില്ല...
ഞാനിതാ വീണ്ടും പടിയിറങ്ങുന്നു
എന്റെ കട്ടികണ്ണടയിലേക്ക് ...
നിന്നിലേക്കൊതുങ്ങാൻ മാത്രം .
ഒരു വഴിക്ക് മാത്രം നൊട്ടമെറിയുന്ന ഞാനും,
എല്ലാം വിഴുങ്ങി മന്ദഹസിക്കുന്ന നീയും മാത്രമേ
ചേരുകയുള്ളൂ.
ഞാൻ എന്ന കണ്ണടയ്ക്കും,
നീയെന്ന കണ്ണാടിക്കുമിടയിലെ
ഇണക്കമിതാണന്നറിയുന്നിന്നു ഞാൻ
No comments:
Post a Comment